Przesłanki orzeczenia rozwodu
„Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.”
Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 56 § 1 wskazuje wprost na przesłanki do udzielenia rozwodu – są to: zupełny rozkład pożycia oraz trwały rozkład pożycia małżeńskiego.
Zupełność rozpadu pożycia małżeńskiego polega na ustaniu między małżonkami więzi: uczuciowej (psychicznej), fizycznej oraz gospodarczej.
Więź uczuciowa jest to więź emocjonalna między małżonkami, w przypadku więzi psychicznej ustawodawca rozumie poprzez to pożycie małżonków, w kontekście więzi gospodarczej postrzegane jest to jako brak wspólnego prowadzenia gospodarstwa domowego, brak powiązań w zakresie finansowym małżonków.
Przy wyrokowaniu o rozpadzie pożycia małżeńskiego dodatkową przesłanką ustawową jest, aby rozpad był trwały. Interpretować to należy w taki sposób, że małżonkowie nie powrócą już do wspólnego pożycia małżeńskiego.
Istnieją również przesłanki wyłączające możliwość orzeczenia rozwodu, a nalezą do nich:
- mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
- jeżeli żąda rozwodu małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Stan prawny 23 stycznia 2019 r.